Wednesday, September 19, 2012

ငိုခ်ိန္တန္ၿပီ

ေပ်ာ္ရြင္ခြင္႔ကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ရင္းနဲ႔
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ခဲ႔ရတာလဲ ယေန႔ထိတုိင္ေအာင္ပါပဲ.......

စလာကတည္းကႏွစ္သိမ္႔ခံ၊ထူးျခားမည္႔ဟန္
ခ်င္းျပည္မွာ၀ိေသသဟု၊ပညတ္သက္သက္က်န္......

၀ရွိမွ၀ိျဖစ္သတဲ႔၊ဘယ္မွာလဲ၀ိလုပ္ဖုိ႔
၀မရွိေတာ႔၀ိမျဖစ္၊၀ိျဖစ္ဖုိ႔က၀မရွိ
ဒီလုိနဲ႔လုံးျခာလည္၊သံသရာရယ္လည္ပတ္ေနဆဲ.........

သံသရာနယ္ ကံဇာတာရယ္ တစ္ခါတစ္ေခါက္ေတာ႔ျဖင္႔
က်ဳပ္တုိ႔ကုိလဲ ေဖးကူကြယ္
ေျခာက္တြဲ၊ေခ်ာ႔တြဲ နယ္ကလြတ္ခ်င္တယ္......

ရုိးသားဖုိ႔ေတာ႔လုိလိမ္႔မယ္၊ႀကိဳးစားၾကစုိ႔ကြယ္
တစ္ေန႔တစ္လံ ဆုိတဲ႔စကား အရွိသားနဲ႔
အားမေလ်ာ႔နဲ႔ကြယ္.......

လူေနခ်ဳံၾကား၊စိတ္ေနဘံုဖ်ားတဲ႔
အားရွိလုိက္တာေမာင္တုိ႔ရယ္
ဒါေပမဲ႔ကုိယ္တုိ႔ ဘ၀က
ဘုံဖ်ားကုိလဲ မတက္ႏူိင္
ခ်ဳံၾကားကလဲ မလြတ္ႏူိင္ခဲ႔
ဒီေတာ႔...... က်ဳပ္တုိ႔ဘယ္လုိလုပ္မလဲ
ငုိတဲ႔ကေလးႏုိ႔စုိ႔ ရသတဲ႔
က်ဳပ္တုိ႔လဲ ငုိၾကဖုိ႔အခ်ိန္တန္ၿပီ........

                          ေဖသာေအာင္(၆.၉.၂၀၁၂)

No comments:

Post a Comment